Mijn buurvrouw – op leeftijd en alleenstaand – erfde een hondje van haar zus. Het beestje was een onooglijk vuilnisbakje, een reutje met een dik lijf, extreem korte pootjes, rafelige oren en een grote bek. Een echt mormeltje van ruim 10 kilo en ongeveer 7 tot 8 jaar oud. Een hond waar alleen een echte dierenliefhebber van kan houden.
Vosje kreeg veel liefde van zijn nieuwe bazin als een laatste link naar haar overleden zus, maar door haar onzekere houding helaas de verkeerde aandacht. Hij werd 8 keer per dag uitgelaten, maar alleen tot 5 meter vanaf de ingang van het flatgebouw. Hij kefte doorlopend tegen alles wat bewoog, en broekspijpen, boodschappentassen en andere honden moesten het ontgelden.
Vosje had een handvol andere eigenaren gehad en de laatste twee – beiden oudere dames – hadden hem er van overtuigd dat hij beter voor zichzelf op kon komen. Op zijn baasjes kon hij niet rekenen.
Bijtertje
Vosje beet ook mijn hond (drie keer zo groot) en het hondje van mijn vriendin (meer zijn eigen formaat). Dat was de druppel die de emmer deed overlopen.
Mijn vriendin had veel ervaring met honden en zij nam het initiatief om de buurvrouw te vragen of ze Vosje eens echt uit mocht laten. De bedoeling was uiteraard om te kijken of het bijtertje niet wat bij te spijkeren was.
Na de eerste paar wandelingen had Vosje door dat er iemand met een heel andere energie de lijn vasthield. Hij veranderde als een blad aan de boom in een rustige dribbelaar die de tijd nam om overal te snuffelen en plasjes te doen. Ook samen met het hondje van mijn vriendin – die hij eerder gebeten had – zonder een enkel probleem en later ook met onze grote hond erbij.
Een paar keer moest ik invallen voor wandelingen en met drie hondenriemen in één hand, twee gebeten honden en één voormalig bijtertje, maakten we probleemloos mooie wandelingen. Vosje bleef veiligheidshalve aan de flexi maar gedroeg zich als een rustige en sociale hond.
Karakter
Hij bleek een prima karakter te hebben. Wanneer je hem op schoot nam, dan legde hij zich al snel op zijn rug tegen je arm aan om zijn borst en buikje lekker te laten aanhalen. Wandelen met andere honden vond hij heerlijk en rondrennen in de sneeuw op zijn koddige korte pootjes leek een nieuwe ervaring voor hem. Alleen wist hij niet wat een bal of een speeltje was. Hij reageerde er wel kort op maar toonde verder geen interesse. Jong geleerd is oud gedaan, maar in zijn jeugd had hij kennelijk geen baas gehad die met hem speelde.
Met zijn korte pootjes leek hij wel een opwindbaar speeltje. Vanuit stilstand was hij onmiddellijk op snelheid en stond ook even plotseling stil. Echt een koddig beestje. Een aangeboden koekje nam hij met zijn buitensporig grote bek aan door gelijk je hele hand mee te nemen, maar zonder door te bijten. Maar na een enkele keer voordoen “Rustig, Vosje”, koekje even voorhouden en dan rustig aanbieden, nam hij heel beleefd zijn beloning aan. Best een intelligent kereltje.
Gered… dankzij
Helaas deed op een gegeven moment de buurvrouw de deur niet meer open, toen we Vosje kwamen ophalen voor een wandeling. Ook de volgende dag niet. Ze had weinig contacten in de flat en niemand wist waar ze was, of had haar zien vertrekken. Het vermoeden was dat ze onmachtig was geworden en de politie werd ingeschakeld.
Na enige problemen om binnen te komen, bleek ze naast haar bed te zitten met Vosje naast zich. Ze leefde nog, maar had dringend medische hulp nodig. De twee politieagenten en twee ambulanceverplegers stonden alleen wat benepen te kijken. Ze waren bang dat Vosje zijn baasje zou verdedigen. Maar gelukkig kende en vertrouwde hij zijn uitlaatvrienden goed. “Kom maar mee Vosje”, gewoon zijn halsband vastgepakt en meegenomen naar huis. Hij was nog nooit bij mij binnen geweest, maar met een andere hond die hij kende van de wandelingen, was hij direct thuis. Snel maar even uitlaten zodra de ambulance vertrokken was en vervolgens een bakje eten. Na een paar dagen vasten en waken naast zijn zieke bazin schokte hij het eten naar binnen.
Vriendjes
De buurvrouw herstelde in het ziekenhuis en Vosje werd liefdevol opgevangen door zijn wandelvriendjes. Hij kreeg een eigen mandje in zijn zoveelste tehuis, een aantal flinke wandelingen per dag, aandacht, koekjes en goed voer met echt vlees en pens. Vooral op de zondagochtend mocht hij even bij de baasjes op het voeteneinde liggen. Vaak lag hij dan in zijn favoriete reverse-superman houding met alle vier zijn pootjes omhoog en bedelend om aangehaald te worden.
Hoewel de buurvrouw herstelde, besloten de artsen na een psychologisch onderzoek dat ze niet meer in staat was om zelfstandig te wonen. Ze werd opgenomen in een verzorgingstehuis voor verdere revalidatie. Ondanks haar mentale problemen bloeide ze daar enorm op, met de constante aandacht van lotgenoten en verplegend personeel, en regeerde als een koningin over haar afdeling. Ze probeerde nog wel een paar keer naar huis te gaan, maar werd uiteindelijk in een gesloten afdeling geplaatst.
Herplaatsing
Vosje was tijdelijk welkom, maar drie honden in één huishouding was wat veel van het goede. Er werd bemiddeling gevraagd van een plaatselijke organisatie voor de herplaatsing van huisdieren. Daardoor vond Vosje een nieuw permanent tehuis bij een gezin met twee jongetjes van een jaar of 8 die gelijk helemaal weg waren van de kleine dribbelaar. Hoe het verder met hem ging weten we niet in detail. De oudere dame die bemiddelde voor de herplaatsing was na een controlebezoek tevreden over zijn toestand.
Honden leven in het moment. Wanneer er baasjes in hun leven komen die rustig en dominant zijn, dan laat zelfs een keffend bijtertje graag de leiding aan hen over. In plaats van de schrik van de flat werd Vosje een graag geziene inwoner. Sommige mensen herkenden zelfs het voormalige agressieve keffertje nauwelijks meer.
Conclusie
Geef iedereen – van dier tot mens – een kans om haar/zijn leven te verbeteren. Maar gun vooral jezelf die kans. Met bewustwording van je eigen gedrag komt meestal de drang om te verbeteren en te groeien. Het maakt niet uit hoe vaak je jezelf opnieuw moet uitvinden in kleine of grotere stappen. Pas aan wat jezelf – en anderen – niet bevalt en blijf je kwaliteiten als mens ontwikkelen.
