Het verlangen naar allerlei prettige zaken in het leven is zoals wachten op geluk, motivatie, zonneschijn, warmte, koelte, etc. Als je blijft zitten waar je zit, dan hoop je dat deze zaken vanzelf langskomen als op de lopende band. Maar zit je op een verkeerde plek krijg je weinig of niets. Dan het het resultaat pech, demotivatie, wolken voor de zon, koude, hitte, etc.
Mensen zijn geen bomen die het moeten doen met de plaats, waar het zaadje gevallen is. Wij hebben de keuze om op te staan en een plek te zoeken die beter bij ons past. Uiteraard is daarbij van toepassing ‘het gras is altijd groener aan de andere kant’ en zoeken is geen garantie voor vinden. Maar het initiatief nemen om iets te veranderen is meestal de beste optie. Niet geschoten, altijd mis.
Van passief naar actief
Passief verlangen is wachten op een goede kans die wellicht nooit komt. Als je geen actie onderneemt dan verklein je je kansen. Dit lijkt veel op ‘stilstand is achteruitgang’.
Je hebt echter weinig controle over de wereld om je heen. Weer, verkeer, andere mensen en statische objecten werken zelden actief mee om ons gelukkig te maken. We regenen nat, worden afgesneden, mensen lopen in de weg en statische objecten knallen uit het niets tegen je schenen aan. Murphy strikes again, wat fout kan gaan gaat ook een keer fout.
Je kan afreageren op allerlei zaken die niet spontaan meewerken, maar je kan ook je kansen verbeteren door weloverwogen acties. Oftewel, ontwerp je eigen geluk door betere voorwaarden te scheppen om je verlangen(s) te realiseren.
Wat kan je doen?
Er zijn 1001 mogelijkheden op praktisch gebied zoals een paraplu of regenjas, op tijd van huis gaan en daardoor minder gehaast, rekening houden met andere mensen en met name hun ‘onhandigheid’, uitkijken waar je loopt of rijdt (overstekende bomen en zo). Maar ook in meer algemene zin kan je je kansen vergroten.
De algemene regels is: Door anderen te geven wat zij verlangen, krijg je uiteindelijk zelf waarnaar je verlangt. Geef waarde om waarde te krijgen. Voor iets hoort iets.
Vooral immateriële zaken kan je niet afdwingen. Liefde, vriendschap, attentie, aandacht, zorgzaamheid komen niet zomaar uit de lucht vallen. Het heeft ook niets te maken met het feit of je mooi of lelijk bent (een opinie die strikt persoonlijk is), of je het waard bent of niet (altijd), of je geluk hebt of niet (maak je geluk), blij bent of verdrietig (je eigen verantwoordelijkheid en niet van anderen), etc.
Veel van deze zaken hebben de positieve of negatieve kwalificatie alleen in de ogen van anderen. Het is een opinie, geen waarheid of objectiviteit. Houdt dat steeds voor ogen!
Hoe werkt het waarmaken van verlangen
Wil je iets hebben, geef het dan eerst aan een ander!
- Ben je eenzaam, zoek dan een andere eenzame op. Samen ben je niet eenzaam meer (duh!), tenzij je naast elkaar in je eigen wereldje blijft zitten. Leg contacten en toon oprechte interesse in de ander, niet alleen om je eigen verhaal te kunnen vertellen.
Ga niet bij iemand rondhangen die het druk heeft en vraag niet om aandacht. Geef aandacht en je krijgt er vanzelf wat voor terug. Niet noodzakelijk van dezelfde persoon, maar soms op onverwachte manieren en momenten.
- Verlang je naar liefde, warmte en aanhankelijkheid, geef die dingen dan aan anderen. Je bent geen kluizenaar die in een grot in de bergen of een hutje op de hei zit. Je bent een onderdeel van een maatschappij waarin wij elkaar nodig hebben. Als authentieke mensen kunnen wij geven, waar wij naar verlangen.
- Wil je erkenning en respect? Geef het dan eerst aan anderen wat zij verlangen op dit gebied. Mensen erkennen jouw bijdrage aan de maatschappij, als je waarde levert, waarmee je bijdraagt aan hun gevoel van waarde. Vriendelijkheid en respect kosten niets. Je hoeft niet uitbundig te zijn tegenover iedereen die je op straat tegenkomt, maar het is beter om te groeten dan nurks door te lopen met je hoofd de andere kant op of naar beneden. Erken dat de andere een mens is met behoeften en verlangens en het is niet moeilijk om oprecht te vragen “Hoe gaat het?” (en liever nog een specifieke vraag waarmee je aangeeft dat je het vorige contact nog niet vergeten bent) en verder te vragen als het antwoord “Goed” is (zelden echt waar en meestal Mwahhh).
- Wil je middelen (geld en ‘vrije’ tijd) om te doen wat je boeit of graag doet? Geef dan wat van je tijd aan anderen om die middelen te verkrijgen. Dit heet ‘werk’! Dat kan in vaste loondienst – voor zover iets vandaag de dag nog vast is – of als zelfstandige aan klanten. Lever waarde en – als je het goed doet – krijgt je er waardering en een beloning voor terug. Die beloning kan financieel zijn, maar ook de voldoening van een zinvolle bijdrage als vrijwilliger (naast je werk). Een combinatie van de twee is mooi, een deel van je tijd werken voor je levensbehoefte en een deel voor je ziel.
- Wil je goede dienstverlening krijgen, stel je dan attent en vriendelijk op tegenover degene(n) die de dienst verlenen. Kijk degene die je iets serveert aan (oogcontact is al een vorm van erkenning) en zeg “Dank je wel” (niet alleen een kort “Bedankt”). Onafhankelijk van de maatschappelijke positie is iedereen een mens. Als je bv. een straatveger (ehhhh… milieuwerker) bedankt voor de schone straat, dan zie je zo iemand even glimmen. Mooi toch! Probeer het maar eens op een authentieke manier.
Verzin zelf eens een tegenprestatie voor iets dat je wilt hebben. Vraag er niet om, maar geef hetzelfde of zie het als een ruilhandel. Niet als een harde onderhandeling, maar als een geven en ontvangen. Vergeet geven en ‘nemen’. Zie ook Give and take van Adam Grant. Alleen nemen (graaien) maakt niet gelukkig, evenmin als alleen geven (opoffering). Zoek zelf je authentieke balans om beiden duurzaam te blijven doen.
Ook in negatieve zin kan je dit toepassen als je denkt aan het stichtelijke ‘wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’. Als jij het negatieve gedrag niet vertoont, dan is de kans groot dat je het niet ondervindt van anderen. Negeer negatief gedrag of beperk contact met mensen die het steeds weer vertonen en zich daar niet van bewust zijn, of laat ze subtiel merken dat je er geen prijs op stelt.
Als je niets hebt om te geven?
Denk je dat je niets hebt om te geven? Dat is te betwijfelen. Aandacht geven en openstaan voor anderen is altijd mogelijk. En dat kan heel waardevol zijn, voor beide partijen. Veel tijd hoeft het ook niet te kosten, of is je tijd zo kostbaar dat je 10 minuten voor een praatje met de buren niet kan missen. Komt het slecht uit, vraag dan of ze op een later moment tijd hebben. Met “Nee” gooi je een deur dicht, met “Later” hou je die open. Geef de reden dat je op het moment geen tijd hebt en maak een afspraak voor later. Maar hou je er wel aan!
Als je denkt dat je het niet in je hebt om liefde en aandacht aan anderen te geven, waarom verlang je er dan naar? Om je ego te strelen? Pas op dat je geen narcistische trekjes hebt of krijgt. De rest van de mensheid is er niet om jou te geven, wat jij verlangt. Het is altijd geven en nemen, hoewel ‘nemen’ nooit claimgedrag mag zijn.
Als je een vriend of kennis aandacht geeft en deze dat niet in zekere mate beantwoordt, dan beperk je vanzelf de verdere tijd die je in die relatie investeert. Let wel dat het niet verstandig is, om een ‘saldo’ bij te houden wat je voor iemand doet. Wees blij verrast met een teken van waardering, maar eis het nooit. Geen valse bescheidenheid, maar oprechtheid van beide kanten.
Schep zelf de voorwaarden van je eigen ‘geluk’, het bereiken van je verlangen. Geef wat, om anderen een reden te geven om jou wat terug te geven. Geef om te ontvangen.
